دبی شاید بهشت باشد برای توریست های خوش گذران، شاید بهشت باشد برای عاشقان آزادی و می و طرب و .. ایرانی هایی  که فحش های ضد عربیشان را اینجا بدهند و دلارهایشان را خرج سرپا نگه داشتن حکومت ضد پارسی اش کنند. این بهشت برای من بهشت شداد بود. گشت و گذار در این شهر شاید دهانت را از دست ساخته های بشر باز کند،‌ اما تو که مسجد امام اصفهان و عالی قاپو و قلعه رودخان و هزار جای دیگر را دیده ای می فهمی این شهر بر پایه دلار بنا شده با همه زیبایی و مدرنی هنوز هم یک چیزی کم دارد و آن روح اصالت است و هویت.
معماری های تلفیقی و تقلیدی جای جای شهر دبی قدیم و جدید پر است. شهر و کشور بی هویت، برای جذب توریست تنها کارش کپی برداری از تمدن و هویت و معماری دیگران است تا با رژ لب دزدی دلبری کند و با سرمه عاریه ای چشم و ابرو نازک کند وغمزه بیاید برای ما که خود از شهر دلبرکان گیسو سیاهیم ...
برای من خانه های خشتی و گلی کاشان و یزد و سنگ فرش ها و دیواره های سنگی دمشق با همه تاریکی و سادگی محبوب تر و زیباتر است تا برج 800 متری دبی و هتل 7 ستاره و بازارهای بی انتها و ناتمام چند میلیون دلاری.

بازار ابن بطوطه یکی از دهها پروژه ساختمانی است که قرار است توریست جذب کند، بازاری که به نشان 5 فرهنگ و کشوری که ابن بطوطه در سفرنامه اش اورده معماری اش را بازسازی کردند و شامل چند صد باب مغازه است. ابتدای ورودی اش بخش کشور چین است.و بعد هند و ایران ومصر وتونس ودر اخر آندلس... این چند تصویر از قسمت چین است.