فاطمه، آن روز که تو رفتی آسمان آبی بود
ولی زمین سرد و تاریک
و خداوند فرمود: باران ببار
تا مرحمی بر دل مجروح زمین باشی
فاطمه آن روز که تو رفتی، علی مُرد
آن روز که تو رفتی ستاره ای در آسمان ندرخشید
گویی تمام آسمان و زمین را بغضی فرا گرفته بود، اسفناک
علی آن شب با گریه دوری تو وضو گرفت
و نماز فراق را به آسمان اقتدا کرد
فاطمه از روزی که تو رفتی دیگر زمین نخندید
و دیگر ستاره ای در آسمان ندرخشید
فاطمه، ای بانوی پاکی ها، ای مادر تمام یاس های خوشبو
روزی که تو رفتی، زمین میدان کربلا شد و سنگ ها خون می گریستند
آن شب دو ماه در آسمان درخشید
و خانه ی علی در آن شب، برای همیشه در تاریکی ماند
فاطمه، ای نور حق، ای لطف بی پایان
روزی که تو رفتی، زندگی رفت