تو مرا از یاد نمی بری

همین امید است که مرا از تو دور می کند.

اینک مدام از تو دور می شوم.وتو باز هم مدام از گوشه وکنار زندگی به یادم می آوری که با منی .

شرمنده ی لطف توام که رشته ای نابریدنی است .من بی هیچ داشته ای به سوی تو آمدم .با دستهایی خالی ودلی امیدوار .

من به محبت تو دل بسته ام و امیدوارم دستم را به عنایتت بگیری .می شنوی ؟ امیدوارم.....

فرشته هایت را به یاریم فرستادی وگوش قلبم را لبریز زنگ عبرت کردی و من نشنیدم .دیوارها ودرها را به گوشمالی ام برانگیختی و نفهمیدم .نعمت هایت را از زندگی ام گرفتی تا تنگنای زندگی مرا به یاد تو بیندازد و باز فراموشت کردم .آدم ها را به بیداریم مشتاق کردی و من چراغ های روشن مقابلم را دیدم وگذشتم . حالا می ترسم از روزهایی که می آیند .دست مرا بگیر و از خود خواهی ام رهایم کن .فرشته های دستگیرت را در مسیر بنده ی گمشده ات بنشان و چشمی ببخش که بینا و قدر شناس زیبایی هدایتت باشد .