این سخن را امام(ع)در کنار قبر فاطمه علیها سلام،سیده زنان جهان،به هنگام دفن او فرموده،و گویا با پیامبر(ص)سخن می‏گوید.

ای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از جانب من و دخترت که هم اکنون در جوارت فرود آمده و به‏سرعت‏به تو ملحق شده است،سلام

ای پیامبر!از فراق دختر برگزیده و پاکت پیمانه صبرم لبریز شده و طاقتم از دست‏رفته....

اما پس از رو برو شدن با مرک و رحلت تو هر مصیبتی به من برسد کوچک است(فراموش‏نمی‏کنم)با دست‏خود تو را در میان قبر قرار دادم،و هنگام رحلت‏سرت بر سینه‏ام بود که‏قبض روح شدی،«فانا لله و انا الیه راجعون‏»:«ما از آن خدائیم و به سوی او باز می‏گردیم‏».

(ای پیامبر)امانتی که به من سپرده بودی هم اکنون باز داده شده و گروگان باز پس‏دادم،اما اندوهم همیشگی است و شبهایم همراه بیداری!تا آندم که خداوند سر منزل تو راکه در آن اقامت گزیده‏ای برایم انتخاب کند،به زودی دخترت تو را آگاه خواهد ساخت‏که امتت در ستم کردن به وی اجتماع کرده بودند،سر گذشت وی را از او بی‏پرده بپرس وچگونگی را از وی خبر گیر!وضع اینچنین است در حالیکه هنوز فاصله‏ای با زمان حیات‏تو نیفتاده و یادت فراموش نگردیده!

سلام من به هر دوی شما باد!سلام وداع کننده!نه سلام کسی که یا خشنود یا خسته دل‏باشد، اگر از خدمت تو باز می‏گردم از روی ملالت نیست!و اگر در کنار قبرت اقامت‏گزینم نه بخاطر سوء ظنی است که وعده نیک خدا در مورد صابران دارم!

خطبه202