وقتی بهار میشه خیلی ها تو این فکرند که تعطیلاتشون رو چه جوری بگذرونند ... بضی ها یه نفسی تازه می کنند ... اما میون این جماعت یه عده هستند که تا شکوفه ها رو تو حیاتشون می بینند .... تو دلشون غوغا میشه ... همش به خودشون میگن برای کشاورزی امسال چی نیاز داریم ... کی باید بارو بنه رو جمع کنیم و عازم بشیم سر زمین شالیکاری ... ..  وقتی بهشون میگی پدر جان بسه دیگه ...یه لبخند ملیح می زنند و میگن .. الان کار میکنم که پاییز ابروم حفظ بشه ...اونا تو کلبه تاریک خوشگذرانی آینده رو می بینند .... اونا باور کردند که انسان برای سعادتمند شدن کاری با تعطیلات نداره .... به قول بابام که میگه بیکاری واسه اوناست که تو قبرستون خوابین ... کار جوهره مرده ... مرد باید کار منه ... هیچکس نمیاد همینجوری به آدم پول بده باید کار کرد ...

البته بیچاره نوجوونایی که مجبورند از تفریحاتشون بززند و .....وقتی دلت پیش رفقات بود که الان داند تو محل فوتبال می زنند و ... میگفتی بابا من میخام برم ... ابرو هاشو تو هم گره می زد و می گفت اینجه ونه هکردن اونجه بخردن ....نشا ... وجین ... درو ...

همه می خوان یه چیز بگن

الدنیا مزرعه الاخره ... تا اینجا کار نکنی  ... تا اینجا تو صفحه دلت سرسبزی نکاری ... تا وجینش نکنی اونور خبری نیست ... هیچکی برات دل نمی سوزونه ... امام علی ع می گه : وقتی روز حساب میرسه زن و مرد و برادر و فرزند و رفیق از هم فرار می کنند

  ..... هیچکس حاضر نیست یه ذره از اعمال خوبش رو به دیگری بده .... پس خوب کار کنیم . 

    تا تو اون دنیا

ابرو مون حفظ بشه   

روز (تخریب) طبیعت

هر ساله مردم ایران(و برخی از کشورهای همسایه) در سیزدهمین روز نوروز بنا به یک رسم قدیمی بنام «سیزده بدر» از شهر و خانه هایشان بیرون زده و به صحرا و بیابان می زنند. دولت اسلامی ایران بعد از سالها فهمید این کار یک «رسم خرافی» و باقی مانده از بت پرستان زمان حضرت ابراهیم(ع) و زرتشتیان ایران است و با عقاید شیعی سازگار نیست، لذا تصمیم گرفتند نام این روز را در تقویم ها عوض نمایند به «روز طبیعت».

نفس بیرون رفتن برای تفرّج مانعی ندارد ولی تحت این عنوان با وجود این همه اطلاعات در مورد «خرافه» بودن این عمل کمی عجیب است، هر چه علماء و مراجع در مورد رسوم خرافی برگرفته از جاهلیت سخن می گویند، کمتر بدان توجه می شود.

مردم با هجوم خود به کوه و در و دشت، چنان تخریب و صدماتی از خود بجای می گذارند که سالها طول می کشد که اصلاح گردد،(بازیافت پسماندها) تذکرات مسئولین هم چندان کاربرد ندارد و هر کس کار خودش را می کند، آتش سوزیها، زباله های پلاستیکی، چیدن شاخه درخت و گلها، لگدمال کردن سبزه و محصول کشاورزان و گره زدن سبزه برای باز شدن بخت دختران و ..... از جمله عوارض این رسم خرافی است.

تا اینجا جنبه ی عمومی داشت ولی برخی پا را فراتر نهاده و مجالس «لهو و لعب» به راه می اندازند و به رقص و پایکوبی ، مصرف مشروبات الکلی ، مواد مخدر (و استعمال قلیان وسیگار) روی می آورند و زمینه ی انحراف دیگران را هم فراهم می آورند. برخی در توجیه این کارها می گویند: یک روز است، بگذار خوش باشیم.

پیشنهاد من به مسئولین این است که اولاً از تعطیلات نوروز بکاهند و به 4-5 روز اکتفا کنند و در ثانی برای برداشتن این رسم خرافی، کلاً «روز طبیعت» را از تقویم و تعطیلات بردارند.

در مورد «چهار شنبه سوری» هم باید برخورد جدی شود، نه اینکه اماکنی در اختیار مردم قرار گیرد،  باید مثل مواد مخدر با دارندگان مواد محترقه برخورد شود، ما در قرن 21 میلادی و پیشرفت تکنولوژی هستیم،‌ این کارهای سخیف از منزلت مردم ایران می کاهد.

چرا هفته های دیگر به کوه نرویم؟ طبیعت برای همه است و باید در حفظ آن بکوشیم و شرایط زندگی را برای آیندگان بد نکنیم.

شما در این باره چه نظری دارید؟

http://www.hodablog.net/files/image/13bedar2.jpg